Խ.ԱԲՈՎՅԱՆԻ ԱՆՎԱՆ ՀԱՅԿԱԿԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՄԱՆԿԱՎԱՐԺԱԿԱՆ ՀԱՄԱԼԱՍԱՐԱՆ
Գեղարվեստի ֆակուլտետ
Կերպարվեստի պատմություն և տեսություն
III կուրս
ՌԵՖԵՐԱՏ
Առարկա` Արտասահմանյան արվեստի պատմություն
Թեմա` Լեոնարդո դա Վինչի, Անդրեա դել Վեռոկքիո
Դասախոս` Զառա Մալոյան
Ուսանողուհի` Մայիլյան Սերինե
Երևան 2010
ԼԵՈՆԱՐԴՈ ԴԱ ՎԻՆՉԻ
Բարձր Վերածննդի գաղափարները գերմարդասիրական էին` ռելիստական, և այդ ժամանակների բոլոր հեղինակները համարվում էին բազմակողմանի զարգացած մեծություններ` հսկաներ: Լեոնարդո դա Վինչին համարվում է այդ հսկաներից առաջինը, որը եղել է մեծ կարողություններով օժտված մարդ: Նա հաջողության է հասել թե գիտության, թե արվեստի բնագավառում` նկարչությունը, ճարտարապետություն, քանդակագործություն, ինչպես նաև եղել է ինժիներ, բժիշկ, գիտնական: Նրա համապարփակ, գիտական և գեղարվեստական գործունեության նշանակությունը պարզ դարձավ միայն այն ժամանակ, երբ հետազոտվեցին Լեոնարդոյի թողած ձեռագրերը: Նրա գրառումներում ու կտավներում ակնհայտ են գեղանկարչի հանճարեղ մտքի փայլատակումները գիտության ու տեխնիկայի ամենատարբեր բնագավառներում:
Արվեստը Լեոնարդոյի համար աշխարհաճանանչման միջոց էր: Նրա շատ ուրվանկարներ գիտական աշխատանքի լուսաբանումներ են, և միաժամանակ դրանք բարձրարվեստ ստեղծագործություններ են: Լեոնարդոն ինքը մարմնավորում էր գեղանկարիչ-գիտնականի , մտածողի նոր տիպար, որը զարմացնում է իր հայացքների լայնությամբ, տաղանդի բազմակողմանիությամբ: